Deze week waren we in ieder geval in geslaagd om één onderdeel af te ronden. De perkjes waren beplant. Vandaag was aan de beurt: de Arcadeboog, een object dat in elkaar gelast is door de Rebound Centre. Maar hoe stop je nou plantjes in zo’n ding?

Voor nadere instructies belden we Karin even op. “Je moet die boog omwikkelen met kippengaas en plastic en dan vullen met aarde tot helemaal bovenin en dan knip je gaatjes in het gaas waar je de plantjes in de aarde stopt. Het is een experiment. Probeer het maar.”

Normaal doen we graag heel moeilijk over dit soort opdrachten, maar vandaag even niet. Met de energie van de geslaagde plantdag nog in het hart, gingen we vol goede moed aan het werk.

Dat werkte aanstekelijk. De veldvisite was razend nieuwsgierig naar wat we met die boog aan het doen waren. Aan zo iets moois wilden ze allemaal op hun eigen manier best een handje aan meehelpen.

Frans was er vroeg bij en hielp ons om de planten te sjouwen, Jaap had zijn best gedaan om op het Wijkkantoor heel hard te klagen over het rondslingerende bouwafval op het veld, de Joegoslavische buurvrouw Rana kwam ons lekkere zelfgebakken hapjes brengen, net als Arie natuurlijk, die toverde de ene na de andere chocoladereep uit zijn fietstas. Allemaal voor ons! Want hij houdt niet van snoepen, de jokkebrok. Van al die chocolade kregen we dorst en dus sloot Arie vriendschap met een van de verse bewoonsters van de Nieuwbouw aan de overkant. Samen zetten zij een verkwikkend bakkie koffie. ZO. Lekker doorwerken, meisjes!

Het kunstje met het kippengaas was een eitje. Het plastic vergaten we voor het gemak en gaatjes maken kan iedereen. De vulling werd aangeleverd door een groepje fanatieke jongedames en heren, de kruiwagens reden af en aan. We staan er elke keer weer versteld van hoe ze staan te popelen om aarde voor je te halen of blaadjes te verzamelen.

Zodoende kleeft er aan de Arcadeboog zweet van vele handen. Jacoline was gezegend met een persoonlijke assistente die niet meer van haar zijde week, een 10-jarige meid die tegelijkertijd op haar jongste broertje paste. Planten, kletsen, zoet houden en luiers verschonen, het gaat blijkbaar allemaal samen. Onze Turkse Kezban was ook weer van de partij en deed het prima. Zelfs zo goed dat ze aan haar buurvrouw, de echtgenote van Avni, een instructie boog-beplanten kon geven.

Alle beweging op het veld maakte de dag weer tot een succes. Karin kwam samen met Rini het resultaat bekijken en zij waren zo tevreden dat wij werknemers beloond werden met een overheerlijk diner in eetcafé het Trefpunt aan de rivier de Rotte. Wat wil een mens in vredesnaam nog meer?