Voor de herfst invalt, hebben we heel augustus nog, september en met veel geluk ook nog oktober. Tot die tijd is de tuin een grote vruchtbare bron voor de uiteindelijke lente in het volgende jaar.

Voor de stedeling met groene vingers is de natuur ver weg. Tenminste diegene met groene vingers die ik ken wel. Waar haal je elk voorjaar je nieuwe zaden of plantjes? In de winkel…

Jeannette, de meest actieve tuinierster in de omgeving van het Proefpark, doet dit niet. Een aantal maanden geleden vertelde ze al dat ze zaden van de uitgebloeide bloem mee nam en die dan het volgende jaar weer in de grond stopte om zo aan haar planten collectie te werken. Toen der tijd kwam het nogal onwerkelijk over. Zonder het gezien te hebben kon ik er geen voorstelling van maken. Terwijl de natuur gewoon doet waarvoor ze bedoeld is, namelijk voortplanten en in leven blijven….

Nu de tijd begint aan te breken dat de bloemen uitgebloeid zijn is Jeannette er dus ook bij. Ze is oprecht geïnteresseerd in de ontwikkeling van de planten, van het groeien van begin tot eind. Terwijl ze Sam (de hond van haar dochter) lekker laat banjeren door de tuin, staat zij gebukt boven de uitgebloeide Oost-Indische sierkers. Handen vol zaden liggen er om de plantjes heen. Zoveel mogelijk worden er geraapt om volgend jaar weer in de grond gestopt te worden. Zo loopt ze ook nog de Zonnebloemen, de Kosmea en de Afrikaantjes na. Velen van ons zullen de uitgedroogde bloemen afdoen als zinloos en eraan voorbij lopen, maar voor Jeannette zijn het schatten.

De zaden worden verzameld in het tuinhuis, op soort gesorteerd en gedroogd in bakjes met oude kranten of keukenpapier die ze meebrengt. De afval resten van de uitgebloeide planten worden bij de grondhoop gevoegd en wordt nieuwe kompost.

Verbluft door haar tuinkennis en inzet bekijken we de resultaten van een uurtje door de tuin schooieren. Het therapeutisch verzamelen doet goed, de voorraad voor het komende jaar is aangemaakt en met een beetje hulp komen we een heel eind.