Dit nieuwe land roept duidelijk andere reacties op. Andere reacties althans, in vergelijking met activiteiten op het andere deel van het proefpark. Dit nieuwe land kan en mag nog door iedereen toegeëigend en veroverd worden. Op dit nieuwe land gelden blijkbaar andere ongeschreven regels en gedragsvoorschriften.Het is vooral het ´andere` gedrag dat vragen oproept. Vragen die mogelijk door bestaande kennis en ervaring kunnen worden beantwoorden, maar die wellicht beter kunnen worden beantwoord door de betrokken kinderen. 

Ondertussen zijn een aantal kinderen geïnterviewd. Ruim een week geleden is via een muurkrant (model ouderwets schoolbord) op het nieuwe terrein het bericht in de wereld gebracht dat op het nieuwe terrein een activiteit zou plaatsvinden gericht op de mening van de kinderen. De op het terrein aanwezige kinderen werden in de gelegenheid gesteld voor de camera hun reactie geven. De kinderen die zich hebben laten zien en horen verschilden erg in leeftijd. De jongere kinderen vonden interessant en wilden hun mening geven. Zeker ook omdat er een camera bij was die hun uitspraken vastlegde. Ook de speciaal voor de gelegenheid gemaakte mobiele studio trok de aandacht. Ondanks dat was de aandacht voor het onderwerp van korte duur. Wat in ieder geval naar voren kwam is dat onder de kinderen het besef leeft dat kapotmaken bij bouwen hoort. Zij wilden in ieder geval wel weer verder bouwen.
De reacties op de ineens massale bouw van hutten op niet eerder bebouwd terrein lijken een mix van territoriumdrift, vernielzucht, onderzoek van materiaal en lust om te bouwen.Iemand wees op een (door mij nog niet getraceerd) onderzoek van Martine Delfos naar seksespecifiek leergedrag. Het onderzoek van Delfos zou hebben aangetoond dat jongens en meisjes een andere manier van leren hanteren. Jongens leren onder meer door dingen uit elkaar te halen of kapot te maken. Door dingen ´uit elkaar te halen` doen zij feitelijk onderzoek naar het gebruik van materiaal kennis die zij later weer kunnen toepassen als ze dingen willen maken. Meisjes leren meer door te herhalen wat is voorgedaan.
In navolging van deze onderzoeksresultaten is dan ook opmerkelijk dat uit informele gesprekjes met een paar kinderen op het park naar voren kwam dat jongens waren die de hutten hadden kapot gemaakt. Tijdens het bouwen waren de kinderen onderverdeeld in zeven groepen. Elke groep bouwde een eigen hut. Aan twee of drie hutten werkte voornamelijk meisjes, deze groepen waren het eerste klaar met de bouw van hun hut en de hutten zagen er voorbeeldig uit.