Proefpark de punt, de koninginnentuin van Creatief Beheer
antenne rotterdam

proefpark de punt

jfmamjjasond
1610141923273236414549
2711152024283337424650
3812162125293438434751
4913172226303539444852
5183140
week 13 | vrijdag 29 maart 2024 02:13 uur | 2 bezoekers


Het Dakpark project vonden ze wel wat

Bomen planten doe je zo

en zo

beetje water erbij

en klaar is kees

Louis laat zich niet uit het veld slaan

Vandaag ging ik mee met Louis. De dag stond in het teken van een excursie voor leerlingen van het Erasmus college te Zoetermeer. 24 leerlingen uit vwo-4 gingen die dag kennismaken met Rotterdam-west en Creatief Beheer. Het werd een zware kluif.
Voor hun dan.

Al mokkend, met de armen over elkaar betreden de leerlingen de Punt.
‘Ze hadden er gewoon geen zin in.' Naar Blijdorp wilden ze, zwemmen in Tropicana of chillen op een terrasje. Het beloofde een leuke dag te worden! Louis trok zich er niets van aan, deed alsof zijn neus bloedde. Toen iedereen voorzien was van een glaasje limonade begon hij te vertellen over Creatief Beheer, de ‘niets moet alles mag’ mentaliteit en het effect daarvan op de mens. Het verhaal stond als een huis. Ik was trots op hem.

De klas werd gevraagd om drie groepen te vormen. De jongens gingen bij de jongens, de meiden splitsten zich op in twee groepen en zo ontstond het (wannabee) ‘hippe’ groepje (compleet met ‘hippe’ tassen nonchalant leunend op de pols, Birkenstocks, skinnyjeans en oversized zonnebrillen) en het groepje met ‘doe-maar-gewoon-dan-doe-je-al-gek-genoeg-typetjes. Prachtig.

Zoooo anders
Na een korte rondleiding over het terrein vertrekken we via de dijk richting Dakpark. Ik spreek Lisa aan, een blonde tiener die alles ‘zoooo anders’ vindt. “Dit soort dingen zie je bij ons echt niet gewoon” (Met ‘dit soort dingen’ doelt ze op coffeeshops en vrouwen met hoofddoekjes) Het geeft haar een ‘onveilig gevoel’. Niet omdat haar wel eens iets is overkomen, of ze slechte ervaringen heeft met ‘dat soort mensen’. Nee; het was de media.
Zij schilderen deze bevolkingsgroep(en) negatief af waardoor meisjes als Lisa slecht over ze gaan denken.
Tv heeft dus wel degelijk invloed op de mens... Fijn om te weten dat Antenne het dus niet allemaal voor niets doet.

We naderen het kantoor van Dakpark, waar Piet ons met open armen ontvangt. Na een korte presentatie wordt de beamer aangezet en het filmpje over Dakpark vertoond. Voor het eerst zijn de leerlingen stil, vol belangstelling kijken ze naar de animaties en horen ze het verhaal aan. Eindelijk.

Bord. Kop.
Op naar Marconiplein, langs het water. Er wordt gevraagd naar de hoerenbuurt, wat voor soort mannen daar op af kwamen en waar de dames van lichte zeden nu hun beroep uitoefenen. Ook willen de meiden weten wat ik precies voor werk doe (hmm vreemde volgorde dit) en waarom ik zo enthousiast ben over Creatief Beheer. Het is niet echt een 'coole' omgeving?! Ik probeer uit te leggen dat het juist cool is om onbevooroordeeld in het leven te staan en gezond te eten.. Maar of de boodschap echt aankomt.. Ik betwijfel het. Die kids zitten zo in hun eigen wereld gevangen, alles wat daar buiten valt is ‘stom’ of ‘raar’. En als je ze dan naar het ‘waarom’ vraagt wordt je met een kluitje in het riet gestuurd; ‘gewoon.’

Gelukkig waren de meisjes uit het doe-maar-gewoon-dan-doe-je-al-gek-genoeg-groepje iets meer openminded. Ze vinden het leuk om een hele andere kant van Rotterdam te zien en zoveel verschillende nationaliteiten op een plek.
Volgende keer neem ik ze mee naar Zuid :-)

We arriveren op de kinderboerderij bij Marconiplein, na een korte plaspauze gaan we de dijk op. Hyke is net bezig met het fotograferen van enkele van haar ‘Producten uit Spangen’ assortiment. De zon schijnt, de hemel is blauw, de kersenbloesems knal roze; een prachtige setting voor een paar kiekjes.

 

Wij willen naar het terras
De leerlingen beginnen een beetje narrig te worden, ze zijn moe en willen naar het terras. ‘Jammer joh, jullie moeten nog bomen planten op het proefpark gna gna gna’
Eenmaal aangekomen op het Proefpark is het een drukte van jewelste. Ouders met rondspelende kinderen, ouderen die een kop koffie drinken, Rini, Karin, iedereen loopt door elkaar heen en is bezig met een eigen projectje.
Mokkend verzamelen de kids zich bij een picknicktafel. Louis maakt een deal met ze: een half uurtje in de tuin werken en daarna is het terrastijd.
Vier meiden geven het goeie voorbeeld door op te staan. Ze pakken een van de uitgestalde boompjes vast en lopen de tuin in. De jongens volgen. Als ik vraag wat ze ervan om een boom te planten zijn de meningen verdeeld. De jongens vinden het maar niets; ‘we vinden tuinieren stom’ maar de meiden daarentegen vinden het leuk. Eureka. Ze hebben allemaal tuinen thuis en denken na deze ervaring wel vaker hun ouders te gaan helpen met tuinieren. (Mits het hockeyen daar niet onder lijdt) Uiteraard.

Een ander groepje meiden geeft de bloemen water en nog een ander groepje jongens (de ‘stoersten’ van het stel) zetten een tafel in elkaar. Het lijkt alsof ze het naar hun zin hebben..
Ik vraag er maar niet naar.


Dit ziet er tenmimste normaal uit!

En dan is het tijd voor het terras, gezamenlijk lopen we richting het Historisch stukje Delfshaven, als de leerlingen uit de tovertunnel komen vallen de monden open van verbazing. Een meisje roept: ‘Meester! Waarom zijn we niet hier begonnen met de wandeling? Dit ziet er tenminste normaal uit!’
I rest my case.

Aangekomen op het terras besluit ik nog een laatste vragenrondje te doen; “welk onderdeel van de dag vonden jullie het leukst?” De meiden vonden het bomen planten en de wandeling het ‘tofst’. De jongens het terras.
De meiden waren van mening dat het Proefpark ‘wel een goed initiatief was, maar ze zouden voor geen goud in de buurt willen wonen, laat staan er werken’.
Verstand komt met de jaren.
Komt tijd komt raad.

 
Array
(
)

*

laat dit veld leeg

Tweets by @proefpark