Stanley, projectleider van Proefpark De Punt en nooit te beroerd voor een experiment, vertelt: ‘Het begon allemaal met een leuk idee: laten we een autowrak op het terrein neerzetten als speelmateriaal! Spannend, avontuurlijk, onverwoestbaar, kan niet kapot want het is al kapot, je zou zeggen: ‘t kan niet beter! We hadden het wrak helemaal goud gespoten samen met Mourat en Fouad, twee zakgeldjongeren. Het zag er geweldig uit en de kinderen waren er wild enthousiast over. 

Maar dat autowrak was uiteraard niet getoetst door de Attractiewet, waaraan alle speelstoestellen in openbare ruimtes moeten voldoen. Het autowrak was dus helaas niet veilig genoeg; de kinderen mochten er niet meer spelen.

Er werden hekken omheen gezet, heel lelijk. De auto was onbereikbaar dus onbruikbaar. De kinderen vonden het echt jammer: ze maakten hele reizen in die auto, ze konden hun kracht erop testen, hun fantasie uitleven. Eigenlijk was het precies wat de kinderen hier nodig hebben. Maar in het kader van ‘creatief spelen’ hebben de kinderen direct twee ladders tegen de hekken gezet, zodat ze toch bij konden! Eigenlijk mag het niet… ik herhaal het voortdurend! 

Even later werd onze klimtoren gespot. Ook dat vond de gemeente ‘een gevaarlijke situatie’, dus hop, een hek eromheen. Intussen waren de bewoners in rep en roer: die waren ervan overtuigd dat er gifgrond lag! Ik moest praten als Brugman om uit te leggen dat dat niet het geval was.

Ondertussen bleven die hekken daar maar staan, steeds zei de deelgemeente dat ze de hekken zouden weghalen, maar dat duurde en duurde maar. Uiteindelijk heb ik de hekken ‘gekregen’. Nu gaan we er gewoon weer iets leuks van maken, ik weet nog niet wat. Ach, we hebben er een hoop plezier van gehad en 't is tijd voor wat anders!